Poezja o drzewach i lasach

Poezja przynosi naszym zmysłom ukojenie. Po ciężkim dniu możemy dać sobie odpocząć. To wiersze, liryka wzmagają nasz relaks. Podobnie jak drzewa, które dają ukojenie. Dlaczego nie połączyć drzew z poezją?

Wiersze o drzewach

Już od dawnych czasów przyroda byłą motywem w wierszach. Jan Kochanowski napisał znany utwór Na lipę. Leopold Staff rozpisywał się o konarach, które możemy dostrzec tylko wysoko podnosząc głowę w wierszu Wysokie drzewa. Czym byłby Malinowy Chruśniak, gdyby nie drzewa go okalające?

Ogromne połacie tekstu w książce Nad Niemnem, także były w dużej mierze pisane z myślą, o tych wyniosłych i niezastąpionych roślinach. To dzięki temu możemy się zanurzyć w łąkę powieści, fabułę okraszoną opisami. Poprzez naszą wyobraźnię dostajemy się do świata doskonałej natury, gdzie ludzie mają swoje problemy.

Pisanie wierszy o lasach

Również każdy z Was może napisać wiersz o tym jak patrzył się na szeleszczące gałęzie, utkane w konarach rozpostartych rąk drewnianych kolosów. Da nam to ukojenie zmysłów, odskocznię od betonowych ulic bruków. Nie wstydźcie się! Sztukę może uprawiać każdy, na własne potrzeby lub podarowując ją komuś.